Warszawa
Droga Warszawo mojej młodości,
W której się dla mnie zamykał świat!
Chcę choć na chwilę ujrzeć w ciemności
Dobrej przeszłości
Popiół i kwiat.
|
|
Liczba ofiar
Liczba ofiar po stronie polskiej nie jest nigdzie udokumentowana i
jest trudna do ustalenia. Najczęściej podawana liczba 200 tys. zabitych
pojawiła się po raz pierwszy już 28 sierpnia w Lublinie, podczas konferencji
zorganizowanej przez PKWN dla prasy zagranicznej
(w tym
zachodniej) i padła jako ocena strat. Wobec braku innych źródeł wartość ta,
jako prawdopodobna utrwaliła się z czasem, jednakże w latach sześćdziesiątych
podawano liczbę 250 tysięcy zabitych. Obecnie historycy coraz częściej są
skłonni szacować liczbę ofiar cywilnych w czasie powstania na 120-130 tys.
Z ogarniętej powstaniem Warszawy oraz w okresie po podpisaniu
układu o zawieszeniu broni rozpoczęły się wywózki
całej ludności cywilnej – do
specjalnego obozu w Pruszkowie przewieziono ok. 550 tys. ludzi z
samej Warszawy, natomiast z okolic miasta (zarówno lewobrzeżna jak i
prawobrzeżna część stolicy) 100 tys. osób. Przez podobny obóz w Ursusie
przewinęło się dalsze 50 tys. osób. Z obozu w Pruszkowie zwolniono po
wyselekcjonowaniu ok. 100 tys. chorych. Niemcy złamali postanowienia układu o
zawieszeniu broni wywożąc z obozów przejściowych 165 tys. ludzi na przymusowe roboty do Niemiec a 60 tys. do obozów koncentracyjnych w Ravensbrück, Auschwitz i Mauthausen – większość z nich później zginęła.
|