Park Praski im. Żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego, w latach 1865 - 1916 znany jako Park Aleksandryjski (Aleksandrowski), a w latach 1916 - 1989 jako Park Praski, to park miejski zlokalizowany w warszawskiej dzielnicy Praga Północ. Obecnie obszar parku zamknięty jest ulicami: Ratuszową, Jagiellońską, Al. Solidarności i Wybrzeżem Helskim nad Wisłą. Jego powierzchnia wynosi 18,5 ha. Do Parku przylega od północy Ogród Zoologiczny w Warszawie. Główna aleja parku pomiędzy Katedrą Praską a Ogrodem Zoologicznym jest jednym z najbardziej charakterystycznych punktów Pragi. Od strony Al. Solidarności wizytówką ZOO i Parku jest wybieg dla niedźwiedzi brunatnych. Od 1998 park nosi nazwę Park Praski im. Żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego w celu upamiętnienia żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego. Park Praski wpisany jest do rejestru zabytków wraz z Ogrodem Zoologicznym. Już nie taka krótka historia W okresie Księstwa Warszawskiego, w związku z fortyfikowaniem, na rozkaz Napoleona Bonaparte, rejonu Warszawa-Serock-Modlin, na Pradze doszło do wielu wyburzeń. Wśród rozebranych prawie 200 budynków znalazły się kościół św. Stanisława na Skaryszewie, kościół i klasztor bernardynek przy ul. Panieńskiej, ratusz praski przy dzisiejszej Ratuszowej, a także klasztor bernardynów na Pradze, z którego ocalał jedynie Domek Loretański. W 1846 roku powstał nowy plan regulacji zagospodarowania terenów fortyfikacji napoleońskich w związku z budową mostu Kierbedzia. Plan ten oparty na wcześniejszym opracowanym w 1835 przez Jakuba Łaszyńskiego pozwolił na wytyczenie obszaru Parku Praskiego, a także m.in. ulic Szerokiej, Brukowej i Jagiellońskiej. 4 kwietnia 1865 r. car Aleksander II wydał specjalny ukaz, zezwalający na powstanie tu parku, a sam park został nazwany na jego cześć Parkiem Aleksandryjskim. W latach 1865-1871 trwały tu prace nad założeniem parku projektu Jana Dobrowolskiego, kierownika Ogrodu Krasińskich, a potem Ogrodu Saskiego. Park został zaprojektowany w stylu geometryczno-krajobrazowym i otwarcie dla publiczności nastąpiło w roku 1871. Znajdowały się tu cukiernie i kawiarenki, a od 1903 budynek Teatru Praskiego W 1916 został przemianowany na Park Praski. W okresie powojennym park podupadł i stracił swój rozrywkowy charakter. W samym parku pojawiły się rzeźby zwierząt: metalowej żyrafy, a także mniejsze, kamienne figury słonia i żubra. Niszczejąc y park na początku lat 90. XX wieku został poddany zabiegom renowacyjnym - pojawiły się m.in. nowe urządzenia na placach zabaw i uporządkowano zieleń. Na początku lat 90. spłonęła muszla koncertowa, odbudowana w 2 połowie lat 90. ze sceną o powierzchni 170 m2, goszczącą nie tylko artystów, ale także i często tu widywanych szachistów.

Park Praski im. Żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego, w latach 1865 - 1916 znany jako Park Aleksandryjski (Aleksandrowski), a w latach 1916 - 1989 jako Park Praski, to park miejski zlokalizowany w warszawskiej dzielnicy Praga Północ. Obecnie obszar parku zamknięty jest ulicami: Ratuszową, Jagiellońską, Al. Solidarności i Wybrzeżem Helskim nad Wisłą. Jego powierzchnia wynosi 18,5 ha. Do Parku przylega od północy Ogród Zoologiczny w Warszawie. Główna aleja parku pomiędzy Katedrą Praską a Ogrodem Zoologicznym jest jednym z najbardziej charakterystycznych punktów Pragi. Od strony Al. Solidarności wizytówką ZOO i Parku jest wybieg dla niedźwiedzi brunatnych. Od 1998 park nosi nazwę Park Praski im. Żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego w celu upamiętnienia żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego. Park Praski wpisany jest do rejestru zabytków wraz z Ogrodem Zoologicznym.

Już nie taka krótka historia

W okresie Księstwa Warszawskiego, w związku z fortyfikowaniem, na rozkaz Napoleona Bonaparte, rejonu Warszawa-Serock-Modlin, na Pradze doszło do wielu wyburzeń. Wśród rozebranych prawie 200 budynków znalazły się kościół św. Stanisława na Skaryszewie, kościół i klasztor bernardynek przy ul. Panieńskiej, ratusz praski przy dzisiejszej Ratuszowej, a także klasztor bernardynów na Pradze, z którego ocalał jedynie Domek Loretański.

W 1846 roku powstał nowy plan regulacji zagospodarowania terenów fortyfikacji napoleońskich w związku z budową mostu Kierbedzia. Plan ten oparty na wcześniejszym opracowanym w 1835 przez Jakuba Łaszyńskiego pozwolił na wytyczenie obszaru Parku Praskiego, a także m.in. ulic Szerokiej, Brukowej i Jagiellońskiej. 4 kwietnia 1865 r. car Aleksander II wydał specjalny ukaz, zezwalający na powstanie tu parku, a sam park został nazwany na jego cześć Parkiem Aleksandryjskim.

W latach 1865-1871 trwały tu prace nad założeniem parku projektu Jana Dobrowolskiego, kierownika Ogrodu Krasińskich, a potem Ogrodu Saskiego. Park został zaprojektowany w stylu geometryczno-krajobrazowym i otwarcie dla publiczności nastąpiło w roku 1871. Znajdowały się tu cukiernie i kawiarenki, a od 1903 budynek Teatru Praskiego W 1916 został przemianowany na Park Praski.

W okresie powojennym park podupadł i stracił swój rozrywkowy charakter. W samym parku pojawiły się rzeźby zwierząt: metalowej żyrafy, a także mniejsze, kamienne figury słonia i żubra. Niszczejąc  y park na początku lat 90. XX wieku został poddany zabiegom renowacyjnym - pojawiły się m.in. nowe urządzenia na placach zabaw i uporządkowano zieleń. Na początku lat 90. spłonęła muszla koncertowa, odbudowana w 2 połowie lat 90. ze sceną o powierzchni 170 m², goszczącą nie tylko artystów, ale także i często tu widywanych szachistów.