Las Młociny (zwany także Parkiem Młocińskim) w Warszawie to las o powierzchni 103,13 ha, znajdujący się w dzielnicy Bielany, pomiędzy ulicami Papirusów, Pułkową, Dziwożony i lewym brzegiem Wisły, przy północnej granicy miasta. Oprócz funkcji rekreacyjnych, dokonywane są tu zabiegi typowe dla kompleksów leśnych tzn. gospodarka leśna i łowiecka, w tym dokarmianie zwierząt. Można podziwiać tu wiele gatunków drzew: dominują tu sosna, dąb, olcha i jesion. Znajdują się tu m.in. bór świeżowy, las mieszany oraz lasy łęgowe. Wśród zwierząt można spotkać tu nie tylko liczne ptaki, ale również duże ssaki wędrujące tu z Puszczy Kampinoskiej takie jak: dziki, sarny i łosie. Teren lasu objęty jest różnymi formami ochrony:  leży w zasięgu otuliny Kampinoskiego Parku Narodowego,  znajduje się w granicach Warszawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu,  stanowi fragment Skarpy Warszawskiej, w obrębie której nie wolno naruszać naturalnej rzeźby terenu, niszczyć szaty roślinnej ekosystemu. Spacer po lesie odbywa się po 2 wytyczonych obwodnicach łączących się za sobą, przy których zlokalizowane są parkingi, place zabaw, ścieżka sprawnościowa, miejsca piknikowe i dwa punkty widokowe na drewnianych podestach. Krótka historia W 1907 roku magistrat miasta Warszawy zakupił teren tzw. Budek i Gór Burakowskich pod planowany park miejski i w roku 1930 pojawił się on na planach jako Młociński Park Miejski. W tym czasie, od roku 1913 w sąsiedztwie parku powstał plan budowy miasta-ogrodu Młociny wg projektu architekta Ignacego Miśkiewicza. Plan ten przewidywał budowę kilkuset willi na terenie przyległym do pałacu, jednak plany te nie mogły zostać zrealizowane przez wybuch I Wojny Światowej. W tym czasie na Młociny można już było dostać się parostatkiem lub autobusem, a planowana była też budowa tramwaju, zrealizowana dopiero po II wojnie światowej. Sam teren parku w tym czasie już był modnym i lubianym miejscem wypoczynku warszawiaków. W czasie II wojny światowej teren parku był terenem walk – w czasie wojny obronnej w 1939 roku 30 Pułk Strzelców Kaniowskich dowodzony przez mjr Bolesława Kamińskiego toczył tu walki z Niemcami, teren ten też znalazł się w obszarze działania Zgrupowania AK Kampinos, szczególnie aktywnego w okresie powstania warszawskiego. Śladami tych walk są do dziś ślady pocisków w starodrzewie i kule wyłuskiwane z drewna ściętych starych drzew.