Dlaczego?
Muzyka (gr. mousike)
– sztuka organizacji struktur dźwiękowych w czasie. Jedna z
dziedzin sztuk pięknych, która wpływa na psychikę człowieka
przez dźwięki.
Wykonawcy
Strona
główna
Queen
Amadeusz
Mozart
Fryderyk
Chopin
The
Beatles
Źródła
|
Muzyka Klasyczna
W potocznym znaczeniu muzyka tworzona w
celach artystycznych, w przeciwieństwie do muzyki rozrywkowej i ludowej.
Obiegowy podział historii muzyki poważnej na epoki jest podobny jak w
literaturze i sztukach pięknych. W specjalistycznych publikacjach
stosuje się jednak inne podziały
Charakterystyka
Do muzyki poważnej zalicza się gatunki przeznaczone tylko do słuchania
(np. symfonia, fuga, koncert), nie zalicza się zaś muzyki do tańca (np.
polonez, walc) i muzyki filmowej.
Według innego podziału muzykę klasyczną (poważną) od każdej innej
odróżniają:
1. instrumentarium; wyłącznie instrumenty, z
których dźwięk uzyskuje się w sposób mechaniczny;
brak instrumentów elektrycznych i elektronicznych; wyjątkiem
są tu instrumenty, których zasada działania oparta jest na
mechanice, a elementy elektryczne zostały wprowadzone dla uproszczenia
obsługi instrumentu, ale bez zmiany jego brzmienia (np. modyfikacje
organów w wielu kościołach)
2. czerpanie (w różnym zakresie) z
klasycznych form muzycznych (sonata, opera, symfonia, preludium itp.)
3. oryginalność treści; brak np. tzw.
"cytatów" (zapożyczeń z innych dzieł, utworów)
występujących często w muzyce filmowej. Nie oznacza to jednak
całkowitego braku zapożyczeń. Przykładowo: szczególnie
częste w XIX w. były zapożyczenia i inspiracje muzyką ludową (np. duża
część twórczości Fryderyka Chopina - walce, polonezy i inne)
4. dzieła klasyczne są zapisywane w formie
partytur (zapis oparty na nutach), w zasadzie brak improwizacji
(odmiennie niż np. w jazzie)
5. współczesna muzyka klasyczna jest
kontynuatorką wielowiekowej europejskiej tradycji muzycznej. Nie
oznacza to braku nowatorstwa czy zamknięcia w schematach, jednak ma
pewne wielopłaszczyznowe konsekwencje. Część z nich została już
wymieniona wyżej. Inne to np. ogólnie przyjęty
sposób dot. np. miejsca publicznego jej wykonywania,
zachowanie słuchaczy i inne.
Krytyka
terminu
Pewne środowiska niepowiązane zawodowo z fachem muzykologa[1] uznają
narzucający przez termin podział na muzykę poważną i rozrywkową za
sztuczny i niepotrzebny. Przeciwnicy stosowania takiego
rozróżnienia argumentują, że muzyka zawsze pełniła funkcję
użytkową oraz przedstawiają przykłady form muzycznych lub
stylów w muzyce rockowej, które jakoby wymykały
się takiej klasyfikacji.
|